Hallooo,

Ben ik weer, na bijna een maand. De tijd vliegt hier voorbij!

Ik moet echt weer even goed nagaan wat ik in de tijd hier inmiddels gedaan heb. Wel weet ik dat het veel is.
Het eerste weekend hebben we de gaddafi Mosque bezocht. De moskee ligt in het midden van Kampala, dus je had mooi uitzicht over Kampala.
Zondag ben ik met een paar naar de Watoto church geweest. Daar gaan we zeker nog wel een paar keer heen.

Toen begon de gewone werkweek weer. Maar zo voelde het niet. Ik vond het weer leuk op naar het drop in centre te gaan en de jongens weer te zien.
Ook gaan we door de weeks elke woensdag uiteten, met alle huisgenoten en de coördinators hier. Zo zijn we deze week naar een culturele avond geweest. Heel leuk! We konden daar natuurlijk eten maar we hadden ook een soort van show. Het werd opgevoerd door veel mensen, we zagen het echte afrikaanse muziek en dans.
Verder gaan we donderdag avond ook regelmatig uit met de groep. Betreft het uitgaan vind ik dat het hier best anders is dan in Nederland. Gezellig is het sowieso!
En de Afrikaanse nummertjes leer ik ook steeds beter, maar dat komt eerder doordat ik bepaalde nummer redelijk vaak hoor op het project..
Wat natuurlijk alleen maar leuk is!

En dan het volgende weekend. We gingen met alle meiden en nog een paar anderen uit een ander huis een weekendje weg. We gingen naar Jinja. We sliepen in tenten, en als je de tent uit kwam had je prachtig uitzicht op het water!
Ook zag je de apen springen van boom tot boom en hoorde je vogels fluiten waarvan je dacht, komt dat geluid van een vogel?
Kortom hier droom je gewoon van toch!
En dat is nog niet alles, we gingen een dag raften op de nijl. Dat was zo gaaf, dat moet je keer gedaan hebben!

De werkweek was weer begonnen, en we wouden graag deze week met de jongens naar de dierentuin. Toen we dit voorstelden vonden ze het natuurlijk een geweldig idee. Zelf hoefden we niet veel te regelen, de reden hiervoor vond ik zelf best nog wel vreemd maar ook grappig. Want iemand van de lokal staff ging bellen naar de dierentuin. Hij vroeg hoe duur het voor een kind is. Hoe duur het voor een volwassene is. En hoe duur het voor een witte volwassene is.
Dat ze hoog in zetten bij ons met onderhandelen wist ik wel, en vind ik logisch. Maar dat we ook echt het dubbele moesten betalen voor de dierentuin zag ik niet helemaal aankomen..

Donderdag gingen we dus naar de dierentuin.
Het duurde natuurlijk eerst even voordat we vertrekten, aangezien ze hier tijd niet kennen. Maar daar gingen we, met zn allen in 2 busjes.
Wat een leuke maar ook drukke en lange dag was dat! De jongens genoten zo! De jongens die normaal zo zelfstandig lijken, leken nu echt weer even een kind.

Toen ze hoorden dat ze ook mochten zwemmen in lake victoria werden ze zo blij, ze renden naar je toe, ze juichden, sprongen, zeiden alleen maar thankyou, en knuffelden zo hard dat ik er waarschijnlijk blauwe plekken aan over heb.
Kortom, een top dag!

Toen het tijd was dat de jongens weer 'thuis' waren, was het wel even bijzonder om te zien. We hadden namelijk niet helemaal door dat we bij de 'kerk' waren waar de jongens altijd slapen. Het leek op een soort festival met de witte tentjes en felle lichten. Dus wij vroegen ons af wat we daar deden. En opeens gaven de jongens een knuffel en zeiden dat ze gingen. Dus wij begrepen er niks van, en als ik voor mezelf spreek vond ik het best heftig om echt nu te zien dat de kleine jongetjes in het donker alleen de straat op moeten.
Maar al gauw werd er meer duidelijk dat we dus bij de 'kerk' waren. En dat hadden we later ook wel door. Want we kwamen al een paar andere bekende straatjongens tegen die ook wel eens in het drop in centre waren.
Dit was 1 busje.
Het andere busje stoppte bij de boyshome.
Deze jongens mochten dus naar het boyshome, zei mochten sinds lang weer veilig in een eigen bed slapen.

Het was dus een dag met veel indrukken, maar ook veel werd duidelijk. Ik had weer zin in vrijdag, ik was namelijk heel benieuwd naar de jongens in de boyshome hoe ze het daar zouden vinden. Ze hadden er tenminste zin in dus mijn verwachting was ook om allemaal blije jongen te gaan zien.
En dat was het ook zeker!
Alleen s'ochtend in het drop in centre was het natuurlijk wel wat anders. Er waren niet veel jongens meer, en sommigen die niet naar het boyshome mogen (de reden blijft onduidelijk voor mij) missen hun vrienden die wel in dee boyshome zitten. Maar ook hier werd het gewoon een gezellig dag!
Ook nam een andere vrijwilliger vrijdag afscheid. De lokal staff stak er echt tijd in. We gingen samen bidden en veel jongens bedankte haar voor veel dingen. Dat was mooi om te zien!
En ook hebben we (ik en een andere vrijwilliger) even een gesprek gehad omdat het ons interessant leek, en goed voor onze studie om ook een aandeel te kunnen leveren in het proces van het straatjongen zijn tot het naar huis gaan. De lokal staff zag geen probleem. Dus van af volgende week ga ik ook gesprekken voeren met bepaalde jongens en ga ik me onder andere focussen op de het gedrag(sverandering) van bepaalde jongens. Eens kijken hoe dat gaat.

Dat waren dus 2 intentieve dagen. Maar ik heb nu al zin in volgende week! Vandaag kreeg ik ook de vraag van de coördinator hier of ik elke ochtend zin heb om naar mijn project te gaan. Ik hoefde niet na te denken over mn antwoord. Elke dag heb ik er weer zin in om de vrolijke jongens weer te zien!

Maar nu heb ik lekker weekend, en daar geniet ik ook zeker van! Elk weekend hebben we wel weer wat leuks te doen. Zo gaan we morgen eerst voetballen op een project van andere huisgenoten. Eens zien wie er gaat winnen..

Goed weekend!

En de groetjes vanuit Kampala!